Hram Rođenja Presvete Bogorodice

Adresa: Čečava 106, 74274 Čečava
Kontakt: mob: +387 65 948-509; +387 66 171-222;
tel: +387 53 445-761;
e-mail: slavkopantelic@yahoo.com
Paroh: Slavko Pantelić, protojerej

Parohijska crkva je hram od tvrdog materijala podignut je 1861-1865. godine, a oko izgradnje su se starali sveštenik Stojan Stanković i njegov sin Stevan. Sagrađeno je svešteno zdanje dugačko 28 aršina i široko 14, a pokriveno je hrastovim daskama. Govori se da je po odobrenje da se podigne crkva išla u Stambol delegacija sastavljena od 12 ljudi. Postojao je natpis koji govori o gradnji i koji pominje mitropolita Dionisija i sultana Abdul-Medžida. Zvonik je dozidan uz hram 1879. godine.

U Prvom svjetskom ratu austro-ugarska vojska je zapalila arhivu i odnijela zvono koje je korišćeno u vojnoj industriji. Tada je zapaljena i biblioteka sveštenika Jevrema Stankovića, poznatog narodnog pregaoca i prosvjetitelja. Novi zvonik je sagrađen 1935-1937. godine, a zvono teško 200 kg je nabavljeno u Engleskoj. Njime se i danas služi. Hram je 1943. pogođen granatom, kojom je srušen oltar i lađa, a ostao je čitav zvonik.

Hram je obnavljan 1963-1968, 1971-1976, 1999, 2009-2012. Dimenzije sadašnjeg jednobrodnog hrama su 21,5 h 7,2 metara. Sadašnji temelji su osveštani 1963. od strane sveštenika Nikole Mandića, Stojana Stankovića i Ratka Jotića. Građen je od sitne cigle „jedinice“ i pokriven je bakorm. Obnovljen hram poslije Drugog svjetskog rata osveštao je 1968. godine Episkop Longin Tomić. Tu obnovu su kočile lokalne komunističke vlasti, a blagočestivi narod je pored hrama pekao ciglu. Nakon dodatne adaptacije, zbog posljedica zemljotresa koji je pogodio Banja Luku i okolinu 1973. godine, ponovo je osveštan 3. oktobra 1976. od strane protosinđela Vasilija Kačavende, nekadašnjeg Episkopa zvorničko-tuzlanskog. Posljednja velika obnova hrama bila je 2009-2012. godine i hram je osveštan 12. avgusta 2012. godine od strane nadležnog Episkopa i Episkopa vranjskog Pahomija. Prvobitni projekat je izradio projektni biro „Slavonski Brod“, projekat posljednje obnove je urađen u projektnom birou DOO „Vukadinović“ iz Teslića.

Isrtorijat hrama

Prvi hram na ovome mjestu podignut je u periodu između 1861-1865 godine. Gradnju crkve vodili su pop Stojan Stanković i sin mu Stevan. Gradnja je završena 1865. godine i na Malu Gospojinu je osveštana od episkopa Visariona. Velika je bila u dužinu 28 aršina i u širinu 14 aršina, pokrivena je hrastovim daskama.

Za ovu crkvu išlo se po dozvolu u Carigrad. Na ulazu u crkvu stajala je ploča sa urezanim natpisom“ Sa dozvolom cara Abdul-Medžida i sa znanjem vladike Dionisija.“Postoje dva predanja o ovome događaju. Po jednom je išla delegacija od dvanaest ljudi u Carigrad po dozvolu a po drugoj samo nekoliko ljudi. Crkva nije imala zvonik pa je on podignut nakon 14 godina 1879. To je bio prvi hram na ovome istom mjestu u Čečavi.

U Prvom svjetskom ratu austrougarske vlasti uništavaju arhivu crkvene opštine i škole. Zvono je skinuto sa zvonika i odvezeno za potrebe rata gdje je vjerovatno pretopljeno za odlivanje topovske đuladi. Godine 1935-1937 uz crkvu je sagrađen novi zvonik i nabavljeno novo zvono iz Engleske teško 200 kg. I njime se i danas služimo. Godine 1943 u Drugom svjetskom ratu bombardovan je hram i tom prilikom i srušeni oltar i lađa ostao samo zvonik. Poslije rata hram je obnavljan nekoliko puta1963-1968, 1971-76, 1999,2009-2012. Dimenzije sadašnjeg hrama su 21,5*7,20 metara.

Sadašnji temelji osvećeni 1963.godine. osvećenje obavili sveštenici proto Nikola Mandić, Stojan Stanković i Ranko Jotić. Na Spasovdan 1968. Godine osvećen je obnovljeni hram od strane episkopa zvorničko-tuzlanskog G.G Longina Tomića. Budući da je ta adaptacija obavljena vrlo nestručno i uslijed nedostatka potrebnog materijala moralo se ponovo u periodu od 1971-1976. godine pristupiti renoviranju hrama. Taj renovirani hram ponovo je osvećen 03.oktobra 1976.godine. Osvećenje je obavio protosinđel Vasilije Kačavenda kao izaslanik vladike Longina.

Godine 1999 izvršena je mala adaptacija na krovu hrama prije svega oltara i tadašnjeg zvonika na koje je postavljen bakar.U periodu od 2009-2012. godine izvršena je generalna obnova hrama i podignut novi zvonik kao i u potpunosti promjenjen enterijer hrama sa novim ikonostasom i ikonama na istome. Osvećenje obnovljenog hrama obavljeno je 12. avgusta 2012.godine od srane episkopa zvorničko-tuzlanskog Vasilija i vranjskog Pahomija uz učešće velikoga broja vjernoga naroda.

Filijalni hram: (istorijat)

Filijalni hram ne postoji niti kapela koja bi imala Bogoslužbeni karakter. Postoje objekti u grobljima koji su napravljeni od čvrstoga materijala i koriste se uglavnom da se u njima ljudi sklone u slučaju vremenskih neprilika. U mnogima se obavljaju zadušni ručkovi na sahranama i pomenima i imaju isti klupe i stolove za tu namjenu. U svim objektima nalaze se ikone po zidu a u nekima imaju i kandila. Jedina Bogosluženja koja se u njima obavljaju su parastosi na zadušnice koje su ovdje tradicija i obavljaju se u svakome groblju.

Ti objekti se u narodu nazivaju Grobljanske kapele i nisu posvećivane ni jednom Svetitelju. Ti objekti su u sledećim grobljima: Plansko groblje, Gajsko groblje, Savkovića groblje, Prodanovića groblje, Spasovište. Objekte su radili vjernici po zaseocima često i bez projekta. U nekima ima priključena i struja. Većina tih objekata podignuta je u periodu između 1960-1980 godine. Mnogi su već dotrajali i potrebno ih je obnoviti. Neki su podignuti i novijeg datuma kao objekat u Prodanovića groblju 1995 godine i na Spasovištu 2000 godine. Sve te objekte osveštali su sveštenici koji su tada službovali u Čečavi i o gradnji istih ne postoje nikakvi pisani tragovi.

Crkvena umjetnost

Hram je živopisan, a ikonostas od hrastovine je uradio Vitomir Marković iz Ukrinice. Ikone je oslikala grupa umjetnika na čelu sa Darkom Živkovićem iz Kragujevca.

Crkveni i kulturni život

Postoje Svetosavska omladinska zajednica, nastala u avgustu 2008, i Kolo srpskih sestara, osnovano na Sv. Pantelejmona 2008. godine.

Svetinje

Molitvište Zborište, između Stražbenice i Glavice gdje je pop Stojan Stanković čitao molitve i služio Liturgiju. O tome piše Stevan Stanković mlađi, pisac crkvenog ljetopisa u Čečavi, a kaže i da je do Prvog svjetskog rata na tom mjestu postojao veliki drveni krst. Takođe, postoji stari hrast za koga se kaže da se pod njim učilo čitati i pisati i da je delegacija koja je išla u Carigrad da moli gradnju crkve upravo pod njim vijećala.

Matične knjige

Krštenih od 1888, ali nedostaje više matičnih knjiga za period 1913-1935. Matične knjige vjenačnih se vode od 1905, a umrlih od 1888.

Parohijski dom

Parohijski dom je počeo da se gradi 1990. godine kada su podignuti temelji. Ozidan je i pokriven 1993-1994. godine. Potom je nešto u njemu rađeno 1999. godine (razvedena struja i voda i izmalterisane neke prostorije u unutrašnjosti). Intenzivno je građen od 2002 do 2006. godine kada je na parohiju čečavsku došao novi sveštenik koji nije imao adekvatno mjesto za stanovanje. Objekat je kompletno završen i osveštan od strane episkopa zvorničko-tuzlanskog Vasilija 20.09.2005. godine u navečerje praznika Rođenja Presvete Bogorodice. Površina objekta po projektu iznosi 160 metara kvadratnih.

Svetosavski dom

Svetosavski dom sagrađen je u periodu 2004 – 2006. godine. Površina mu je 120 metara kvadratnih i u potpunosti je završen i osveštan od episkopa zvorničko-tuzlanskog Vasilija 20. 09. 2006. godine u navečerje praznika Rođenja Presvete Bogorodice.

Gorionik za paljenje svijeća

Gorionik za paljenje svijeća podignut je u periodu 2007 – 2008. godine. U potpunosti je završen i osveštan u nedelju 17. avgusta od strane Episkopa zvorničko-tuzlanskog g.g Vasilija. Dimenzije objekta su 8h4 metra. Sastoji se iz dvije etaže. Podrumska etaža ima dva dijela od kojih je jedan kotlovnica iz koje se zimi vrši zagrijavanje hrama i svetosavskog doma. Drugi dio čini magacin u kome se skladište svijeće kao i vino i druge potrebe za hram. Na drugoj etaži su gorionik za paljenje svijeća, parohijska kancelarija i prodavnica za svijeće i druge crkvene stvari.

Groblja

Plansko groblje, Gajsko groblje, Savkovića groblje, Prodanovića groblje, Spasovište, Stanojevića i Cvijića groblje. Na grobljima se nalaze objekti za parastose, zadušnice i zadušne daće. Nisu posvećeni nijednom svetitelju, ali su osveštani od strane sveštenika čečavskih u periodu 1970-1980. godine. Na groblju Prodanovića je od 1995, a na Spasovištu od 2000.
U porti su nadgrobni spomenici sveštenka Stojana Stankovića (+1884), Stevana Stankovića (+1890), a nedaleko od porte u groblju sveštenika Jevrema Stankovića (+1916). U porti postoji spomenik Srbima Čečavcima koji su svoje živote dali u Prvom i Drugom svjetskom ratu, kao i u Otadžbinskom ratu 1992-1995.

Ktitori, priložnici i dobrotvori

Dušan Gajić sa porodicom, Jevto i Persa Đukić, Zdenko Prodić sa porodicom, Svetolik i Branko Tomić, Veljko i Živana Stanković, Petar i Angelina Prodanović, Dragan Prodanović sa porodicom i drugi.

Sveštenstvo

STOJAN STANKOVIĆ zvani „Špica“ bio je prvi sveštenik u parohiji čečavskoj za koga se zna. Ne zna se godina njegovog rođenja kao ni tačan podatak odakle je došao u Čečavu. Po nekima je bio rodom iz Hercegovine a po nekima iz Pojezne. Osnivač je hrama Rođenja Presvete Bogorodice koji je podigao sa sinom Stevanom u peridu 1861-1865. godina. Zna se da je prema natpisu na jednom grobnom krstu“pop Stojan posvećen za jereja godine. 1828. juna 29“. Sveštenik Stojan imao je u braku dva sina : Miću i Stevana i tri kćerke: Maricu, Staku i Savku. Živio je u poslednje godine svoga života asketski, odvojeno od žene i sinova. Postio je preko cijele godine, samo na dan Voskresenija pojeo bi jedno jaje i odmah zapostio. Bio je strog u narodu i u svetom hramu za vrijeme bogosluženja. Svakodnevno jutrom i večeri nalazio se u hramu pri bogosluženju.Poveo je akciju sa sveštenikom Kostom Dušanićem iz Pribinića da se obnovi i sazida novi hram na mjestu gdje su bile ruševine „ manastira Liplje“ u Liplju, koji je i sagrađen 1878. godine. Pod starost je ustupio parohiju svom sinu svešteniku Stevanu. Umro je u dubokoj starosti 28 juna ( po starom kalendaru) 1884. godine, a sahranjen 29 juna na Petrovdan uz temelje današnjeg hrama. Sahrani su prisustvovali sveštenici Kosta Dušanić iz Pribinića, Jovo Kvržić iz Donje Radnje i sin mu pop Stevan.

STEVAN STANKOVIĆ, sin popa Stojana rođ. 11. Novembra 1830. god. U Čečavi. Izučio je knjigu i“ rukopoložen za sveštenika god. 1853. oktobra 1-og, od mitropolita Prokopija u staroj Sv.aranđelovskoj crkvi sarajevskoj. Sa ocem Stojanom je osnovao i podigao prvi hram u Čečavi na istom mjestu gdje se i danas nalazi. Zajedno sa sinom Jevremom podiže i prvu školsku zgradu u Čečavi 1882. godine. Pop Stevan je imao tri sina :Jevrema, Đorđu, i Konstantina i tri kćeri.Umro je 25 januara ( po starom kalendaru) i shranjen u grob do svoga oca pored temelja sadašnjeg hrama 27 januara 1890. godine. Saharnili su ga sveštenici: hadži Teodor Ilić prota tešanjski, Kosta Anđelić paroh cerovački,Kosta Dušanić, paroh pribinićki i Jovo Kvržić paroh radanjski.

JEVREM STANKOVIĆ, protojerej sin Stevanov rođ.7 marta, 1855 u Čečavi, završio prvi razred Banjalučke bogoslovije. Rukopoložen je mjeseca decembra 1890. godine od mitropolita Đorđa Nikolajevića u Sarajevu. Pop Jevrem je osnivač prve škole u Čečavi i posebnu pažnju posvetio je radu u narodnoj prosvjeti.Prije svoga rukopoloženja za sveštenika sa ocem Stevanom sagradio je 1882 prvu osnovnu školu u Čečavi. Od tada počinje rad u školi u Čečavi. U početku je vršio učiteljsku dužnost učeći čitanju i pisanju pojanju i istoriji sve polaznike. Kasnije počinju dolaziti i prvi učitelji mahom iz Vojvodine.Godine 1903 podigao je novu školsku zgradu koja je namjenski izgrađena za učenike i bila je za to vrijeme vrlo dobra građevina. Pop Jevrem je u svoje vrijeme razvio veliku djelatnost za pomaganje Srba đaka u Bosni i Hercegovini. Učitelje i školu su izdržavali Crkvena opština a bilo je prikupljanja pomoći od raznih dobrotvora.. Uz pomoć učitelja obrazovao je diletantsku družinu, koja svake godine održava u mjestu po nekoliko zabava u razne humane svrhe. Za njegov pastirski rad pomenuo ga je i Savo Skarić u svome „ Zembilju“ riječima: „ Srpsko šjeme Stanković Jevreme Duhovniče iz sela Čečave“. Pomažući knjigu i prosvjetu stekao je sledeća priznanja: Kao redovnom članu Matice Srpske u Novom Sadu data mu je diploma broj 2848-29/12 1906.god. kao počasnom članu Učiteljskog udruženja data mu je diploma broj 6- od 04/8 1906. godine. Nikola kralj Crne Gore, odlikuje ga ordenom Knjaza Danila 1910. god.Srpska književna zadruga kao članu dobrotvoru daje mu diplomu broj 26- od 30.04.1911. godine. Zbog svoga rada u Srpskom narodu zapažen je od austrijskih vlasti. Početkom Prvog svjetskog rata 1914 godine internirali su ga kao taoca u zatvor u Aradu gdje je bio sve do 1916. God kada je iznemogao i bolestan poslan kući gdje je 11.maja. 1916. godine preminuo. Sahranili su ga sveštenici Aleksa Đurović, sveštenik iz Dobruna i Kosta Anđelić, sveštenik iz Cerovice. Njegov grob nalazi se sa južne strane hrama u groblju koje tu postoji gdje mu je podignut od naroda spomenik obnavljan 1986. godine.

ALEKSA JOKANOVIĆ, u vrijeme zatočeništva popa Jevrema poslan od Eparhijskog crkvenog suda iz Banjaluke da za potrebe vjernika obavi zaostala potrebna činodejstva. Bio u Čečavi od Uskrsa do Spasovdana 1915 god.

ALEKSA ĐUROVIĆ, sveštenik iz Dobruna kod Višegrada. U Čečavu došao iz Arada gdje je bio sa popom Jevremom u zatočeništvu. Crkvena kuća u Dobrunu mu je bila porušena, pa se privremeno smjestio kod popa Jevrema Stankovića. Služio kratko vrijeme uz dozvolu vlasti, a zatim ponovno odveden u internaciju.

RADIVOJE JELIĆ, 1918 godine u Čečavu došao iz Osinje i vršio dužnost do oslobođenja (novembar 1918. godine).

STEVAN DUŠANIĆ, sveštenik iz Pribinića službuje u Čečavi u dva maha 1918-1920. godine i od 1922-1924. godine.

JEROMONAH VASILIJE STANKOVIĆ, sin Konstantina Stankovića iz Čečave. U parohiji čečavskoj službuje od avgusta 1920. godine do marta 1922. godine. U to vrijeme sa narodom izgradio je zgradu Sokolskog doma u Čečavi.Rođen 21. juna 1894. godine. Kršten kao Velemir. U monašku školu u Rakovici otišao iz trećeg razreda tuzlanske Gimnazije 1910. godine. U čin jeromonaha je rukopoložen 1913. godine od mitropolita beogradskog Dimitrija ( kasnijeg patrijarha). Učestvovao u srpskim oslobodilačkim ratovima. Odstupao sa srpskom vojskom preko Albanije na Krf. Sa Krfa otišao u Rusiju i učestvovao u organizovanju Dobrovoljačke divizije. Razbolio se i ležao u bolnici u Moskvi, gdje je zatekao oslobođenje. 1922 je upućen u manastir Moštanicu. Iz Moštanice je dodjeljen parohiji imljanskoj i skendervakufskoj gdje službuje do 1929.godine, kada je dodjeljen na upražnjenu parohiju cerovačku po smrti prote Koste Anđelića. 1932 premješten je u manastir Ozren, a odatle u parohiju Miloševac. Ovdje je obolio od tuberkuloze došao u Čečavu i umro 01. Oktobra 1933. godine. Sahrani su prisustvovali: iguman Gavril, starješina mnastira Ozren, sveštenik Risto Vuković iz Liplja, sveštenik Stevan Dušanić iz Pribinića, sveštenik Savo Ilić iz Teslića, sveštenik Cvijetin Stević iz Cerovice, sveštenik Ljubomir Dučić iz Doboja, sveštenik Radivoj Jelić iz Osinje , sveštenik Milivoj Jelić iz Pojezine, sveštenik Vukašin Sirovina iz Bukovice, sveštenik Vid Radonjić iz Blatnice i sveštenik Stojan Stanković iz Čečave.

STOJAN Đ. STANKOVIĆ, jerej, sin Đorđe iz Čečave. Službovao u Čečavi od 1924-1960. godine. Rođ. U Čečavi 16 aprila 1899. godine.Po svršetku bogoslovije u Prizrenu, rukopoložen je za sveštenika godine. 1924 avgusta 02 ( po starom kalendaru) u Banjaluci od episkopa banjalučkog Vasilija. Oženio se Radojkom Kosorić rodom sa Sokoca. Imao je petoro djece: Dobrilu, Kosaru, Momčila,Veselina i Zdravku.U njegovo vrijeme je renovirana crkva 1935-1938, podizanjem novoga zvonika i nabavljeno je zvono kojim se i sada služi u crkvi.u Drugom Svjetskom ratu bio je zarobljen od ustaša i sa porodicom interniran u logor Caprag kod Siska. Na intevenciju crvenog krsta i vlade Milana Nedića iz logora biva interniran u Srbiju. Tu se selio od Arnđelovca do Čačka a prezimio je jednu zimu u selu Koštunićima, boravio je i u selu Brezna kod Takova. Poslije oslobođenja 1945 ponuđena mu je kuća odbjeglog njemca u Futogu gdje boravi dvije godine a onda donosi odluku da se vrati sa porodicom u Čečavu. U Čečavu dolazi 1947. godine. Tu zatiče porušenu crkvu 1943.godine bombardovana. Teške prilike u selu nastale uslijed podjele ideološke na četnike i partizane. Svirepo gonjenje mnogih ljudi od Bogdana Vidovića komadanta OZNE koji je vršio svirepe likvidacije mnogih ljudi po selu bez suda i presude. U takvim okolnostima i sam postaje žrtva terora tadašnje vlasti. 1950 . godine u martu mjesecu je uhapšen i sproveden u Tuzlu u zatvor pod optužbom da je bio protiv formiranja Zemljoradničke zadruge u selu. Nikada mu nije suđeno a proveo je u zatvoru dvije godine. Priča se da su ga optužili njemu bliski ljudi ali nikada nisu spomenuta njihova imena. Na intervenciju njegove porodice i predlogom od nekih ljudi mještani su potpisali peticiju i poslali direktno Josipu Brozu da im se oslobodi sveštenik. Nakon ove molbe 1952 je uslovno pušten na slobodu. (O ovome ima napisano i više u knjizi“Letopis SPC 1946-1958“ autor Veljko Đurić Mišina na strani 409-410.). Po povratku iz zatvora je službovao u Čečavi do 1960.godine kada je penzionisan. Porodičnu kuću imanje je prodao Dobrivoju Đukanoviću i sa porodicom odselio u Teslić. Umro je i sahranjen 1969. godine u Tesliću.

RANKO JOTIĆ, službovao u Čečavi od 1960-1966. godine rodom iz Dervente. Pokreće obnovu porušenog hrama 1963godine kada je i dobijena dozvola od tadašnjih vlasti da se hram porušen u ratu obnovi.

TEŠO SPASOJEVIĆ, službovao u Čečavi od 1966-1970. godine. U njegovo vrijeme nastavljena je obnova hrama i isti je osveštan na Spasovdan od vladike zvorničko-tuzlanskog Longina (Tomića). Pokrenuo je i akciju za izgradnju parohijskog doma.

SAVO KNEŽEVIĆ, rođ 1951. god rodom iz Tolise sa Trebave. službovao od 01 decembra 1970- septembra 1973 kada je prešao u Teslić i iz Teslića još neko vrijeme opsluživao parohiju čečavsku. U njegovo vrijeme je ponovo renovirana crkva 1973-1976. godine. Završio je stari parohijski dom koji je prethodni sveštenik otpočeo graditi.

MIHAJLO MILOVANOVIĆ, rođ 1950.godine rodom iz Donjeg Žabara kod Pelagićeva, službovao 0d proljeća1974 do jeseni 1981. godine. U njegovo vrijeme je dovršena obnova hrama započeta 1973. godine i isti je osveštan 03 oktobra 1976.godine od protosinđela Vasilija ( Kačavende) arhijerejskog zamjenika episkopa zvorničko-tuzlanskog Longina (Tomića)

MILORAD SIMIĆ, rodom iz Kozila kod Blatnice službovao je u Čečavi od novembra 1981.godine do 15 maja 2002. godine.

NEDELJKO PRIŠIĆ, paroh rastuški opsluživao parohiju čečavsku od 15 maja 2002 do 01. Septembra 2002. Godine.

DRAGAN ERIĆ, od 01 septembra 2002. godine služio u parohiji čečavskoj. Dragan Erić rođen je u Osmacima 6. aprila 1975. godine. Usljed ratnih prilika školovanje započeto u Tuzli (Elektrotehnički školski centar), a dovršio u Elektrotehničkoj školi „Nikola Tesla“ u Beogradu 1993. godine. Diplomirao je na Pravoslavnom bogoslovskom fakultetu Univerziteta u Beogradu 2000. godine. Rukopoložen u čin đakona 13. juna, a u čin sveštenika 16. juna 2002. godine od strane Njegovog Preosveštenstva Episkopa zvorničko-tuzlanskog G. Vasilija. Rukoproizveden u čin protojereja 12. avgusta 2012. godine. Oženjen suprugom Dankom i ima sinove Daneta (2004) i Damjana (2009). Sa 15. novembrom 2015. godine prepušta parohiju Slavku Panteiću i sa porodicom se seli u Austriju.

SLAVKO PANTELIĆ, rođen je 21. septembra 1975. godine u Obudovcu od oca Ilije i majke Ruže, rođ. Perić. Osnovnu školu u Obudovcu pohađao je od 1982. do 1990. godine. Bogosloviju „Sveta tri jereha“ upisao je u manastiru Krki 1990. godine a završio 1995. U čin đakona rukopoložen je 8. novembra 2005. godine u hramu Svetog velikomučenika Dimitrija u Šamcu, a u čin prezvitera 13. novembra 2005. godine u hramu Vaznesenja gospodnjeg u Velikoj Sočanici. Rukopoložio ga je episkop zvorničko-tuzlanski g. Vasilije. Postavljen je 1. januara 2006. godine na Puračićku parohiju, u Puračić, a administratora brijesničko-tumarskom parohijom u Brijesnici. Odlukom episkopa zvorničko-tuzlanskog g. Hrizostoma sa 15. novembrom 2015. godine postavljen je za privremenog paroha parohije Čečavske u Čečavi.

Znamenite ličnosti čečavske parohije

JEVREM STANKOVIĆ, sveštenik ( 1855-1916) , veliki narodni pregalac i osnivač prve zvanične škole u Čečavi koja je počela sa radom 1882.godine. Bio je i istaknuti borac za ostvarenje crkveno-školske samouprave Srba u BiH u vrijeme Austrougarske okupacije zbog čega je u Prvom svjetskom ratu i bio u zarobljeništvu.

JEROMONAH VASILIJE STANKOVIĆ (1894-1933) kršten kao Velimir. Učestvovao u srpskim oslobodilačkim ratovima. Odstupao sa srpskom vojskom preko Albanije na Krf. Sa Krfa otišao u Rusiju i učestvovao u organizovanju Dobrovoljačke divizije. Dao doprinos u osnivanju Srpskog sokolskog društva u Čečavi 1920-1922. godine.
JAKOV PETKOVIĆ (1889-1951) u Prvom svjetskom ratu kao dobrovoljac stupa u Srpsku vojsku i bio je pripadnik poznate Drinske divizije. Prolazi kroz sve najteže borbe na Ceru, Kolubari i na Drini gdje ranjen. Povlačio se sa Srpskom vojskom kroz zavejane albanske planine i posle napornog marša brodom je stigao na Krf. Za ratne zasluge Jakov je odlikovan Srebrnim vojničkim ordenom,Karađorđevom zvezdom sa mačevima, Zlatnom medaljomza hrabrost „Miloš Obilić“, francuskim Ratnim krstom i svim srpskim spomenicama iz ratova 1912-1918. godine.

MIKA MAJSTOROVIĆ (1891-1985) osnivač Sokolskoga društva u Tesliću i Čečavi nakon Prvog svjetskog rata . Godine 1920 vodi Sokolsko društvo na slet u Prag.

EPISKOP VRANJSKI PAHOMIJE (Gačić) rođ. 17.oktobra 1952.godine. Na krštenju dobio ime Tomislav. Na redovnom majskom zasjedanju SAS-a 1992. godine izabran za episkopa vranjskog gdje se i danas nalazi.

Znameniti događaji u parohiji

Čečavska parohija je jedna od najstarijih u eparhiji zorničko-tuzlanskoj. Hram u njoj postoji od 1865. godine i ovdje je bilo mnogo događaja ali nažalost samo je mali broj zabilježen u ljetopisu.

1865. godine na Malu Gospojinu osveštan prvi hram od strane vladike Visariona.

1879.godine podignut prvi zvonik uz hram i nabavljeno prvo zvono.

1935-1937. podignut novi zvonik i kupljeno i nabavljeno novo zvono iz Engleske težine 200 kg kojim se i danas služimo, jer je staro u Prvom svjetskom ratu skinuto i od strane austrougara odneseno vjerovatno da se pretopi za topovska đulad.

1943 bombardovan hram i srušeno sve osim zvonika

1968. godine osvećenje obnovljenog hrama na Spasovdan od starne episkopa zvorničko-tuzlanskog Longina , veliki broj prisutnog naroda (nema fotografija samo oskudni zapis u ljetopisu)

1976 u nedelju 03 oktobra malo osvećenje hrama nakon adaptiranja od strane protosinđela Vasilija Kačavende( nema fotografija samo oskudni zapis u ljetopisu)

2005.godine 20 septembra uoči Male Gospojine osvećenje novosagrađenog parohijskog doma od strane episkopa zvorničko-tuzlanskog Vasilija.

2006. godine 20 septembra uoči Male Gospojine osvećenje novosagrađenog svetosavskog doma od strane episkopa zvorničko-tuzlanskog Vasilija

2008. godine u nedelju 17 avgusta osvećenje novosagrađenog gorionika za paljenje svijeća u sklopu koga je i parohijska kancelarija kao i prodavnica svijeća, od strane episkopa zvorničko-tuzlanskog Vasilija

2012. godine u nedelju 12. avgusta osvećenje generalno obnovljenog hrama Rođenja Presvete Bogorodice od strane episkopa zvorničko-tuzlanskog Vasilija i vranjskog Pahomija uz učešće velikog broja vjernoga naroda.