Istorija škole

Prema zapisima i kazivanjima prvi počeci opismenjavanja datiraju još iz 1864 godine kada su putujući učitelji počeli organizovano da vrše prva opismenjavanja stanovništva. Ovo, organizovano opismenjavanje, počelo je na području Gornje Čečave – pod hrastom, i u kulturno-prosvjetnom pogledu Čečava je bila najnaprednije selo u Vrbaskoj banovini.

Najviše zasluga za napredak sela pripada svešteničkoj porodici popa Stojana Stankovića, koji je rukopoložen za sveštenika sela Čečave 1820. godine.

Pop Stojan Stanković je prva ličnost koja pokreće duhovni život svojih parohijana, okuplja ugledne domaćine i uspijeva da 1865. godine sagradi prvu srpsku pravoslavnu crkvu u ovim krajevima.

U to vrijeme Čečava je imala 144 kuće i 1200 duša, a među stanovništvom su se susrele dvije naseljeničke struje: Hercegovci i doseljenici iz susjednih planinskih krajeva sa juga i zapada.

Nakon smrti popa Stojana 1884. godine, naslijedio ga je sin Stevan Stanković koji nastavlja rad na kulturno- duhvnom napretku Čečave.

Njega je naslijedio sin Jevrem Stanković koji je rođen 7. marta 1855. godine.

Rukopoložen je 1890. godine , od mitropolita Đorđa Nikolajevića u Sarajevu.

Pop Jevrem je uspio da 1882. godine otvori u Čečavi prvu srpsku konfesionalnu osnovnu školu u kojoj je on bio prvi učitelj.

U početku su nastavu pohađala samo djeca imućnijih roditelja i to samo muška, a kasnije počinju nastavu pohađati i ženska djeca, kao i svi koji su bili zainteresovani za pismenost.

Prosvjetni rad – učenje čitanju, pisanju , crkvenom pojanju i istoriji obavljao je u staroj crkvenoj zgradi sve dok nije uspio da sagradi novu školsku zgradu 1903. godine u kojoj je bila smještena biblioteka i čitaonica. Bila je izgrađena od nepečene cigle a imala je i stan za učitelja.

Uz popa Jevrema, učiteljsku dužnost neko vrijeme je vršio Jovan S. Jotanović, težak iz Čečave, a poslije su dolazili učitelji iz Vojvodine, tz. „prečani“ – Svetislav Stoisavljević, Đorđe Bugarski, Dušan Kostrešević, Anka Milošević, Dušan Maletić, Zorka Jotanović.

Pop Jevrem je osnovao pjevačko društvo i diletantsku družinu “Soko“ kao pododbor „Prosvete“ koji su uspješno priređivali priredbe po bližoj i daljoj okolini.

Za njegov patriotski rad pomenuo ga je i Savo Skarić u svom listu“ Zembilj“riječima: „Srpsko šljeme Stanković Jevreme Duhovniče iz sela Čečave“

Osnovao je biblitoeku i čitaonicu, bio je član Matice srpske i redovno je primao nova izdanja ove izdavačke kuće. Imao je ličnu biblioteku sa urednom evidencijom knjiga.

Za svoj prosvetiteljski rad dobio je niz priznanja:

Kao redovnom članu Matice srpske dodijeljena je diploma;

Kao počasnom članu učiteljskog udruženja takođe je dodijeljena diploma;

Kao članu utemeljivaču „Prosjeta“ dodjeljuje diplomu 1906. godine;

Srpska književna zadruga dodjeljuje mu diplomu 1911, kao članu dobrotvoru.

Nikola kralj Crne Gore, odlikuje ga ordenom Knjaza Danila 1910. godine.

Opsežan rad popa Jevrema na kulturno- prosvetnom planu bio je zapažen od strane austrijskih vlasti , te su ga početkom prvog svjetskog rata 1914. godine internirali kao taoca i do 1916. godine je bio u zatvoru u Aradu, gdje je teško obolio. Tako bolestan i iscrpljen vratio se kući u Čečavu gdje je 11. maja 1916. godine preminuo. Sahranjen je u crkvenoj porti a narod mu je iz blagodarnosti podigao lijep nadgrobni spomenik.

Od 1913. godine do početka drugog svjetskog rata dužnost učitelja vrši prva školovana učiteljica iz Čečave Zorka Jotanović, kćerka popa Jevrema Stankovića koja je mnogo radila na opštenarodnom prosvećivanju.

Treća i najveća škola u Čečavi izgrađena je 1930. godine i bila je jedna od najstarijih i bolje građenih objekata (druga u Bosni i Hercegovini).

Objekat je srušen 1992. godine da bi se na istom mjestu sagradio novi, školski objekat u kom je nastava počela 27.11.2006. godine, a zbog malog broja učenika zatvorena septembra 2009. godine.

Do 19.11.1992 godine naša škola je nosila ime Zorka Jotanović, a od tada nosi ime Jevrem Stanković.

Upisno područje osnovne škole „Jevrem Stanković“ su i mjesne zajednice: Čečava, Ukrinica, Rastuša i Gornja Radnja.