Do Soluna i Marseja

Jakov Petković se rodio u Čečavi 1889. Osnovnu školu je završio u Čečavi. Po preporuci popa Jevrema Stankovića, kao darovit učenik, odlazi na školovanje kao „Privrednik“ pitomac 30. 12. 1905. godine. Šegrtuje kod Steve Ostojića, trgovca mješovite robe u Prnjavoru.

U biografiji, koja je objavljena u knjizi „Vitezovi Karađorđeve zvezde sa mačevima“, autora Tomislava Vlahovića (Beograd, 1979), stoji: „Školsko obrazovanje Jakov je stekao u Čečavi, Bosanskom Prnjavoru i Budimpešti. U Srbiji, u Nišu, boravio je kao trgovački pomoćnik i odatle krenuo u pomenute ratove.

Kada je počeo Prvi svetski rat Jakov se nalazio u Bosni kod roditelja i odmah se, iako uz velike teškoće, prebacio u Srbiju. Kao dobrovoljac stupa u srpsku vojsku i bio je pripadnik poznate Drinske divizije. Prolazi kroz sve najteže borbe na Ceru, Kolubari i na Drini, gde je ranjen. Povlačio se sa srpskom vojskom kroz zavejane albanske planine i posle napornog marša brodom je stigao na Krf.

Sa reorganizovanom Drinskom divizijom prolazi kroz najteže borbe kao rezervni pešadijski podnarednik. Kapetan Kostić u jednoj dopisnici naziva Jakova Petkovića i njegove drugove: Acu, Veljka, Ćuka Sarića, Ljubomira i Dragog neumornim junacima. U tim borbama i na tom frontu Jakov Petković na položaju postaje nosilac Ordena Karađorđeve zvezde sa mačevima. Na Lerinskom polju 4. avgusta, kod Eknisua 31. avgusta, na čelu svog voda 7. avgusta, i 17. septembra na Kajmakčalanu 1916. godine hrabrim držanjem i veštim komandovanjem nanosi neprijatelju dosta gubitaka. Pri napadu na Beli kamen 14. novembra 1916. godine, ranjen, svojim vojnicima je rekao: „Izvršite zadatak a onda ćete mene izneti.“ Tada je na predlog poznatog komandanta Drinske divizije pukovnika Krste Smiljanića od francuske komande dobio Ratni krst.

Posle ranjavanja Jakov odlazi iz Soluna na oporavak u Marselj. Postoji sačuvana fotografija iz bolnice u Marselju i sa oporavka u Tunisu i Bizerti. Kada se oporavio ponovo se pojavio na solunskom frontu.

Sa Drinskom divizijom prošao je ceo ratni put i iz podataka o toj diviziji vidi se da je marta 1918. godine bio narednik Treće čete Trećeg bataljona, ali ne i kojeg puka. Učestvovao je u proboju solunskog fronta a demobilisan je tek 1920. godine u činu poručnika.

Jakov je živeo i radio u Tesliću kao službenik u Destilaciji drveta. U Drugom svetskom ratu kao rezervista u 52. godini mobilisan je 1941. godine. Zarobljen je i ustaše su uništile njegove povelje o odlikovanjima i ostala dokumenta iz Prvog svetskog rata, a ostala odlikovanja sakrila je njegova supruga Zorica i kod nje se i sada nalaze.

Kao ratni zarobljenik Jakov je bio u njemačkim logorima maltretiran i proganjan, posebno zbog toga što je neprijatelju bilo dobro poznato da je kao ratni dobrovoljac sa srpskom vojskom, protiv njih i njihovih saveznika ratovao punih šest godina. Jakov se u Teslić vratio čim je oslobođen od strane savezničke armije 1945. godine i ponovo je radio u Destilaciji drveta do smrti 1951. godine.

Za ratne zasluge Jakov je odlikovan Srebrnim vojničkim ordenom, Karađorđevom zvezdom sa mačevima, Zlatnom medaljom za hrabrost „Miloš Obilić“, francuskim Ratnim krstom i svim srpskim spomenicama iz ratova od 1912–1918. godine.

Iz knjige ”Čečava – selo u Republici Srpskoj” autora Branka Perića.