Završni dio serijala o Miri Jotanović donosi događaje koji su obilježili kraj njenog kratkog, ali izuzetno hrabrog života. Od Krnjina do Korićana, od puča i zarobljavanja do rada u bolnici — ovo je priča o mladoj djevojci koja je svoju mladost posvetila drugima, a čija je porodica zbog toga podnijela najveću žrtvu.
Nakon prvih koraka u revolucionarnom pokretu, Mira Jotanović postaje jedna od najistaknutijih omladinskih aktivistkinja u teslićkom kraju. Njen rad u SKOJ-u, smirenost, uvjerljivost i sposobnost da oslušne ljude doveli su do toga da se o njoj govori ne samo u Čečavi, već i u Rastuši, Ukrnici i širem dobojsko-teslićkom području. Ovim počinje period njenog najintenzivnijeg političkog djelovanja, uoči ustanka koji će zahvatiti čitav kraj.
Priče o ženama koje su svoje znanje i mladost položile za slobodu rijetko su sačuvane u živom sjećanju. Jedna od njih bila je i učiteljica Mira Jotanović iz Čečave — mlada, obrazovana i odlučna djevojka koja je u godinama rata svoj život posvetila idejama slobode i jednakosti. Njena priča počinje prije ustanka, u školskim danima i prvim koracima revolucionarnog rada.
Fotografija je nastala 1946. godine.
Dva datuma, jedna brigada: Šta se obilježava na Dan teslićkih srpskih brigada?
U noći sa 10. na 11. septembar 1995. godine, NATO avijacija je bombardovala porodične kuće u Gornjoj Radnji — bez ikakvih vojnih objekata u blizini. Poginuli su civili, među njima i ratni invalid Zdravko Goranović i njegov otac Aleksa.
Samo nekoliko dana ranije, 7. septembra, u NATO napadu na komunikacioni toranj na Ozrenu poginulo je pet vezista Vojske Republike Srpske. Među njima i Željko Lukić iz Čečave.
U groblju pored crkve u Gornjoj Čečavi nalazi se zanimljiv spomenik. Riječ je o kamenom krstu na kome piše: “Ovde počiva u miru Božjem Sofija Simić.” Sofija je rođena 1888. godine, a umrla 3. marta 1914. godine, što znači da je u trenutku smrti imala samo 26 godina. Prema dostupnim informacijama, bila je kćerka Đorđe i sestra popa Stojana Stankovića iz čuvene porodice Stankovića.
Prilikom popisa u naseljenom mjestu Rastuša evidentirano je 29 kuća sa ukupno 120 muških stanovnika. Od tog broja, polovina su bili odrasli, a popisano je i 13 umrlih. Analizom podataka može se pretpostaviti da je popis obuhvatio širi vremenski period, od 1851. do početka 1855. godine. Prosječna starost živih je bila oko 22, a umrlih oko 36 godina. Ako u ove podatke uvrstimo i približan broj ženske populacije, dolazimo do zaključka da je sredinom 19. vijeka Rastuša imala oko 200 stanovnika.