Jakov Petković se rodio u Čečavi 1889. Osnovnu školu je završio u Čečavi. Po preporuci popa Jevrema Stankovića, kao darovit učenik, odlazi na školovanje kao „Privrednik“ pitomac 30. 12. 1905. godine. Šegrtuje kod Steve Ostojića, trgovca mješovite robe u Prnjavoru.
Srpsko privredno društvo „Privrednik“ osnovao je 1897. godine ugledni trgovački zastupnik Vladimir Matijević. U složenim ekonomskim i političkim uslovima druge polovine 19. vijeka, kada je Vojna granica 1881. godine utopljena u civilni dio Hrvatske, Matijević odlučuje da realizuje ideju stvaranja samostalnog i nezavisnog kadra srpskih trgovaca, zanatlija i privrednika uopšte. Ideja mu je bila da se ojača ekonomska snaga srpskog nacionalnog korpusa koji je do tada bio ekonomski i politički razjedinjen iz političkih razloga. Prije „Privrednika“ Matijević osniva Srpsku banku DD (1895) sa sjedištem u Zagrebu, a zatim Savez srpskih zemljoradničkih zadruga. Svrha ovih nacionalnih institucija bila je privredni razvoj srpskog naroda.
Sa početkom Prvog svjetskog rata Austro-Ugarska u anektiranoj Bosni i Hercegovini sprovodi masovnu mobilizaciju. Srpski živalj uglavnom se upućuje na istočni front (Galicija) i odmah uključuje u prve linije fronta. Prije dolaska na ratište Srbi se razdvajaju da ne bi bilo zajedno više njih u istoj jedinici. Tako su i Čečavci u tuđoj vojsci i tuđoj zemlji dospjeli sami u prve redove sa komandom da pucaju u slovensku braću Ruse.
Zavirivanje u tuđe spomenare predstavlja znatiželju posebne vrste. Tu neoprostivu nepristojnost pripisujem sebi u nadi da ću biti pošteđen osude.
Crkva i škola u Čečavi duhovno je ishodište kulturnog života i rada. Sveštenici i učitelji okupljaju napredne i talentovane ljude, učeći ih stvaralaštvu i kulturnim dostignućima razvijenijih srpskih sredina. Sveštenička porodica Stanković imala je razvijene veze sa kulturnim institucijama Srba u Vojvodini, pa su otuda u Čečavu stizale knjige, časopisi i novine. Nove ideje nisu stizale samo sa knjigama – donosili su ih i učitelji „prečani“ i Čečavci koji su se tamo školovali. Nikada odnosi Srba iz Bosne sa Srbima u Vojvodini u kulturnom pogledu nisu bili tako razvijeni i plodonosni kao poslije Prvog svjetskog rata. Oni su najsnažnije uticali na razvoj srpskog nacionalnog bića u Bosni i razvoj kulture srpskog naroda.
Prema pričanju najstarijih Čečavaca, školski rad u Čečavi počeo je 1870. godine. Te godine, u organizaciji i uz pomoć sveštenika Stevana Stankovića, Čečavce pismenosti počinje da uči najpismeniji mještanin Jovan S. Jotanović zvani Krezo.
Prema predanju Đukanovići su u Čečavu došli sa Klupa. Najstariji poznati predak je Blagoje Đukanović, koji je odabrao današnji posjed, vidjevši da je teren pogodan i da ima dosta izvora. Nakon toga dovodi ženu Anicu i braću Damjana, Gavru i Antu.
Prvi poznati predak bio je Risto Majstorović. U Čečavu je došao kao šumar, vjerovatno 1880. godine. Živio je u šumarskoj kući koja se nalazila na kasnijem posjedu Vase Petkovića, a danas kućište Boška i Mile Tomića. Oženio se sestrom popa Jevrema – Milkom Stanković. U toj kući rodio im se sin Mika.