Istorija i etnografija

U selu Rastuši, blizu Čečave, ima mjesto, koje se zove Crkva; i tu, kažu, da je crkva bila, i nalazili su ljudi kandila, čiraka, što kakvih sitnih stvari i jedan malen krst od srme. Kažu, da je bila zidana crkva, pa je od toga kamena nekakav Turčin Rnjić bio načinio kulu, ali je i ona ostala pusta, pak su je seljani iz sela Rastuše razvalili i od nje kamen odnijeli, te pozidali magaze u kućama. I sada se zna, gdje je bila ta kulina, pa ima i sad dosta kamena otesana, a taj je kamen većinom sve bijeli ljutac mramor. 

Opširnije

Pored škole, još dvije zgrade na brdu Kalaura svjedoče o nekim boljim vremenima koja su se tu odvijala. Danas su, zajedno sa školom, one napuštene i propadaju pod zubom vremena.

Opširnije

Prva osnovna škola u Rastuši je izgrađena i puštena u rad 1947. godine. Nalazila se par koraka od mjesta na kome je škola danas, na platou brda Kalaura koje čini administrativni centar sela. Po predanju starih, škola je podignuta na zemlji Koste Markovića, seoskog kneza koji je zemlju poklonio za tu namjenu. U njoj se odvijala nastava od prvog do četvrtog razreda.

Opširnije

O Hrstušu, odnosno Rastuši, susjednom selu čiju granicu sa Čečavom je živopisno iscrtala rijeka Ukrina, nismo imali prilike do sada obimno pisati. Poznata po pećini, brdima Sokolini i Hrnjinom brdu, nekada bogatoj hrastovoj šumi i istoriji koja seže kratko i brzo pada u zaborav, Rastuša poput svih okolnih sela nije odoljela poslijeratnoj pandemiji pustoši i nestajanja. Danas u njoj živi oko 700 stanovnika, približno koliko je imala početkom 20. vijeka i duplo manje nego 1981. godine.

Opširnije