U Planama, nedaleko od kuće Jotanovića, nalazi se mjesto koje i danas mještani zovu Jovanov grob. Na mjestu ne postoji humka ni oznaka grobnog mjesta. Postoji predanje da je na tom mjestu ubijen Jovan Jotanović, jedan od dvojice braće koja su iz Liplja došla u Čečavu (brat Milinka) i nastanili se na mjestu gdje i danas žive Jotanovići.
Maksim Đekić je bio sin Gojčina Tomića. Rodio se 1893. godine. Kao bistro seosko dijete, po preporuci popa Jevrema, upućen je na školovanje u Suboticu, kao „Privrednikov“ pitomac. Izabran mu je obućarski zanat koji uči u zanatskoj školi u Subotici. Obućarski ispit polagao je u Pešti. Nakon toga bio je kalfa u Puli dvije godine, odakle biva pozvan u austrugarsku vojsku i kao obučeni artiljerac upućen na Drinsko ratište. Pamti se da je pričao kako je pravio sabotaže na topovima, stavljajući u čaure eksploziv koji je potpaljivao u cijevi, zbog čega je pod sumnjom prekomandovan u odjeljenje veze. Sa Drinskog fronta prebačen je na front u Italiju gde je, kopajući rovove, bio zarobljen od Italijana. U zarobljeništvu je dočekao kraj rata i pojavio se jednog dana u Čečavi u neobičnim italijanskim visokim muškim čizmama koje je poslije toga držao na zidu kuće.
Čečava zauzima sjeveroistočni dio teslićke opštine. Prostire se na obroncima planine Javorova i leži u slivu rijeke Male Ukrine. Dr Milenko S. Filipović zapisuje: „Visoko po kosama i stranama u laktu koji čini rijeka Mala Ukrina raštrkane su „palanke“ sela Čečave, jednog od retkih bosanskih sela čije je postojanje dokumentarno osvedočeno za srednji vijek.“
Dizanje ustanka u Čečavi 1941. godine, prema svjedočenju učesnika, išlo je dosta teško. Kao prvi ustanici navode se Novak Prodić, Vaso Goričanac, Bogdan Antić, Milan Cvijić i Slavko Tomić. Ova grupa Čečavaca pridružila se grupi naoružanih ljudi iz Pribinića koje su predvodili Uroš Buštrumić, Teodor Arsenić i Đorđe Miladić i formirala logor u zaseoku Cvijići. Sa još dvije grupe naoružanih ustanika (teslićka i banjalučka) odlučeno je da se narod Čečave i okolnih sela sazove na skup na kome će se pozvati na ustanak. Skup je zakazan za 20. avgust na Lučicama. Vođe ustaničkih grupa nisu uspjele organizovati okupljeni narod. Insistiranje na dogovoru o organizaciji i preduzimanju oružanih napada završilo se rasulom.
Za Čečavu i danas neki kažu da je četnički kraj. Mnogi smatraju da zbog toga selo nije napredovalo i da je zaostajalo u razvoju. Ni jedna ni druga priča nemaju mnogo osnova. Niti je Čečava imala veću ni bolju četničku vojsku od okolnih sela, niti su se druga srpska sela brže i bolje razvijala.
Jakov Petković se rodio u Čečavi 1889. Osnovnu školu je završio u Čečavi. Po preporuci popa Jevrema Stankovića, kao darovit učenik, odlazi na školovanje kao „Privrednik“ pitomac 30. 12. 1905. godine. Šegrtuje kod Steve Ostojića, trgovca mješovite robe u Prnjavoru.
Srpsko privredno društvo „Privrednik“ osnovao je 1897. godine ugledni trgovački zastupnik Vladimir Matijević. U složenim ekonomskim i političkim uslovima druge polovine 19. vijeka, kada je Vojna granica 1881. godine utopljena u civilni dio Hrvatske, Matijević odlučuje da realizuje ideju stvaranja samostalnog i nezavisnog kadra srpskih trgovaca, zanatlija i privrednika uopšte. Ideja mu je bila da se ojača ekonomska snaga srpskog nacionalnog korpusa koji je do tada bio ekonomski i politički razjedinjen iz političkih razloga. Prije „Privrednika“ Matijević osniva Srpsku banku DD (1895) sa sjedištem u Zagrebu, a zatim Savez srpskih zemljoradničkih zadruga. Svrha ovih nacionalnih institucija bila je privredni razvoj srpskog naroda.
Sa početkom Prvog svjetskog rata Austro-Ugarska u anektiranoj Bosni i Hercegovini sprovodi masovnu mobilizaciju. Srpski živalj uglavnom se upućuje na istočni front (Galicija) i odmah uključuje u prve linije fronta. Prije dolaska na ratište Srbi se razdvajaju da ne bi bilo zajedno više njih u istoj jedinici. Tako su i Čečavci u tuđoj vojsci i tuđoj zemlji dospjeli sami u prve redove sa komandom da pucaju u slovensku braću Ruse.